шығар

зат. жерг. Шығатын жер, есік. Жандос екі баланы алып, жүрелеген қалпы қазша қаздаңдап, ш ы ғ а р ғ а беттеді (О.Бөкеев, Үркер, 96). Кебісін қоңылтаяқ сүйретіп, шапанын желбегей жамылған Жүсекең ш ы ғ а р д а н Зылихамен жарыса кірді (Қ.Ысқақов, Тұйық, 77).